در گرما گرم جنگ  فرماندهان سپاه تصمیم به تشکیل اولین تیپ آبی- خاکی گرفتند و این مهم صورت پذیرفت با خصوصیت منحصر بفرد و بی نظیر تمرکز مجموعه ای از بسیجیان از قومیت های مختلف کشور ترک عرب لر شمالی... و از شهرهای مختلف ایران عزیز قم تهران رشت بروجرد تبریز اهواز و... آنهم تحت لوای نام مبارک تیپ 15 امام حسن مجتبی ^ع .

و اینک و بعد از اتمام جنگ تحمیل شده به بیشه شیران و به شهادت بسیاری از فرماندهان جنگ، بر تاثیرگذاری فراوان این مجموعه در بسیاری از مناطق جنگی مخصوصاً جنوب، صحه گذاشته و در بسیاری از قسمت هایی که قطاری از تانک های اهریمن بعثی باید متوقف می شدند حضور واحد ادوات (ضد زره) این تیپ باعث قوت قلب لشکر حق بود.

و تو در جایی گرم و نرم و راحت و ناز و با آرامش و با خیالی آسوده می خوانی، ضد زره.

و تو چه میدانی ضد زره یعنی چه؟ ضد زره یعنی نبرد خنجر و شقایق، ضد زره یعنی تقابل آتش و جگر، ضد زره یعنی آوردگاه گلوله و مشت، ضد زره یعنی اقتدا به نماز عشق پیروزی خون بر شمشیر.

و تو این نام را بخاطر بسپار و تو باید این نام را بخاطر بسپاری سربدار و اسطوره ای گمنام و فرمانده ی آن شکارچیان تانک، دلیر مردی از خطه خون و ایثار کاظم فرامرزی.

کسی که از نوجوانی تا حال تمام سرمایه های خود را نثار جبهه و جنگ و انقلاب کرده. و آیا تو سرمایه ای بالاتر جان و جوانی سراغ داری؟ در کتابش "آخرین شلیک" مدعی است که آخرین گلوله جنگ را او از جبهه حق به سمت دل سیاه لشکر شیطان شلیک نموده است. در کارنامه عملی اش متلاشی و زمینگیر شدن تعداد زيادي از تانک هاي جنود ابلیس را بخوبی می بینی. حدود سی سال است که یاد دهها شهید این تیپ و شهیدستان ایران را در دل خود سبز و زنده نگه داشته و همچنان در فضای معطر و خوش شهیدان استشمام می کند و مرگ خود را در فراموشی آلاله ها می داند.

و هنوز بعد از گذشت سال ها در هر برخورد با این مرد هیبت، صلابت و افتاده گی اش روح مرا متلاطم می کند و مجبورم که لرزش امواج صدایم را به درونم فرو ریزم و با لبخندی آن را دفن کنم.

و اینک تو یک وظیفه داری و ما عرضنا الامانه، و جام زیبا و شکننده جانبازی های این تیپ، بدست تو به امانت سپرده شده است.

و تو باید در داستان های هزار و یک شبی که شبانه در گوش نوه هایت ترنم می کنی، نبردهای نرماندی، وردن و لنینگراد را فراموش کنی و از دلاور مردی ها و رشادت های این تیپ بخون نشسته ترانه ها بسرایی.

از فرشته هایی بگویی که چند صباحی مهمان ما خاکیان بودند، از ناز آفرین هایی بگویی که تخصصشان در بلند کردن دود از شمع جان تانک های لشکر ابلیس بود، از راز و نیازهای شهدایی بگویی که در نیمه های شب رد شان گم می شد، از بدن های سوراخ سوراخ شده از غضب میخ های شلیک شده از  بمب های هواپیماهای تی سون در هور، از چهچهه گریه هایشان در قنوت، از غواص هایی که هیچگاه به ساحل نرسیدند....

جنگ با تمام فراز و فرودهایش پایان یافت و پاره های خمپاره قطعنامه 598 هر یک از رزمندگان این تیپ را به گوشه ای از تنهایی پرتاب نمود.

باز هم همت آقا کاظم و گلی به گوشه جمالش که چند سالی است جزء عزیزانی است که تمام تلاششان را معطوف به جمع کردن مجدد هزار بازماندگان از جنگ این تیپ در زیر یک چتر نموده است.

اولین جمعه اسفند هر سال (استثناً امسال جمعه سوم، 19 اسفند) بهانه ای است که هزاران رزمنده دیروز این تیپ به همراه خانواده هایشان زیر آسمان کبود در مکانی بنام پادگان شهید غلامی واقع در جاده اهواز حمیدیه پروانه وار گرد هم جمع شوند. و آنجاست که زیباترین تصاویر عاطفی قاب گرفته شده را می بینی. دو همسنگری که بعد از بیست و اندی سال همدیگر را می یابند، رزمندگانی که در زمان جنگ جوان و نوجوان بودند و اینک در سر و رویشان موی سیاهی نمی بینی، بسیجی هایی که تا دیروز مجرد بودند و امروز با زن و فرزندانشان به این میتینگ آمده اند، حلقه های گره خورده اشک و لبخند و بازوانی که به سختی قابل جدا شدن می باشند، رد و بدل شدن بارانی از بوسه بر دست و روی تاریخ سازان یکی از طولانی ترین جنگ های تاریخ و .......

خدایا تو خوب شاهدی که برای قرار گرفتن در چنین زمان و مکانی یکسال صبر نموده ام و در اولین جمعه اسفند هر سال با تمام قدرت ریه های خود را پر از عطر ناب حضور بستر سازان ظهور منجی آخرالزمان^ع می کنم و چه سبکبال می شوم از این شوق.

عباس